Het zit even niet mee

Zondagavond kreeg ik enorm veel last van mijn schouder. Ik hoopte dat het met wat pijnstilling en een nacht slapen wel over zou gaan, maar maandagochtend was het nog steeds enorm pijnlijk. Het was hier flink afgekoeld, dus dat hielp ook niet echt mee. Ik kreeg wat 'lichter' werk, zoals schoonmaken, maar toen het lunchtijd was deed mijn volledige arm en pols vreselijk zeer. Ik vertelde dit tijdens de lunch en er werd besloten dat ik wat werk via de laptop mocht doen en dat ik de volgende dag vrij zou krijgen om het wat rust te kunnen geven. Ze zijn helaas nog steeds ver verwijderd van hun doel van 400.000 euro om het stuk land dat ze op het oog hebben te kopen, ook al hebben ze al heel veel donaties ontvangen. Ik mocht daarom e-mails verzenden om anderen om hulp te vragen, uiteindelijk heb ik er bijna 1000 verstuurd! Ook heb ik wat organisaties in Nederland voor hen opgezocht die misschien kunnen en willen helpen. Ze hebben hele mooie toekomstdoelen voor het oog, zo willen ze naast een veilige plek voor dieren ook graag een sociale werkplaats voor mensen worden die een veilige plek en psychologische hulp nodig hebben. Ook gaan ze op zoek naar dierenartsen die weten hoe ze 'boerderijdieren' echt kunnen helpen, in plaats van ze alleen winstgevend te houden. Verder willen ze graag zelfvoorzienend worden door middel van een hotelservice en permacultuur, en meer evenementen en educatieve programma's organiseren. Ze zijn dus heel ambitieus op een goede manier.
's Avonds mocht ik mee met het uitlaten van vier van de zes van de honden: Gretel, een kleine hond met drie poten die je constant in de gaten moet houden omdat ze van alles wil eten; Leonardo, een nog kleiner en dik hondje die af moet vallen; Julio, een hele oude hond die last van zijn gewrichten heeft en ook wat coördinatieproblemen heeft en dus ook goed in de gaten gehouden moet worden; en Greta, een enorme hond die graag haar eigen gang gaat. Ze mogen allemaal loslopen dus dat maakt het best een uitdaging om ze goed in de gaten te houden, maar met zijn tweeën is het prima te doen. De andere twee honden zijn Julietta, een deels blind hondje dat daardoor wat angstig is en veel blaft; en Neo, een lieverd met verlamde achterpoten, die dus wat meer hulp nodig heeft met uitlaten en binnen een broekje draagt. Tijdens het avondeten hadden we het erover of het morgen zou sneeuwen of niet. Elena was de enige die dacht dat het hier zou gaan sneeuwen, verder dachten we allemaal dat het wel bij regen zou blijven.

In de nacht van maandag op dinsdag werd ik behoorlijk ziek van een flinke buikgriep, ik ben in jaren niet meer zo ziek geweest. Het zat er wel een beetje aan te komen, want twee andere vrijwilligsters waren ook al ziek. Mijn vrije dag werd dus een dag van bouillonsoep en rijst. Wel heb ik lekker veel kunnen schrijven en lang met Dean en Kiba kunnen skypen.
Ik had het niet gedacht, maar het heeft vandaag inderdaad de hele dag gesneeuwd! Gelukkig is het niet blijven liggen. Dat is heel mooi als je binnen kan blijven, maar als je aan het werk moet vind ik het toch heel wat minder. Hopelijk voel ik me morgen weer beter, ik wil mijn dagen hier namelijk niet binnen doorbrengen.