Een ondeugend zwijntje

Gisteren was de eerste keer dat de ratjes tevoorschijn kwamen tijdens het ontbijt! Elena, de eigenaresse van de opvang neemt hen altijd mee in haar vest tijdens het ontbijt, als ze willen kunnen ze dan op tafel komen waar ze een eigen schaaltje met lekkers hebben. Het is heel schattig hoe ze daar van eten. Soms maken ze ook een rondje over de tafel en komen ze bij je kijken of je misschien iets voor ze hebt, dat had ik natuurlijk wel! Dit was ook de eerste dag dat ik everzwijntje Kat von D ontmoette! Zij is net een puppy in de vorm van een varken en sprong me al snel omver om me helemaal te besnuffelen. Ook sabbelt ze graag aan je hand, gaat ze heerlijk languit liggen als je haar buik kriebelt en ik zou er al snel achter komen dat ze ook heel speels en ondeugend is. Ik moest namelijk met Marciel poep gaan scheppen bij de paarden en een paadje bij de varkens. Terwijl we in de wei van de paarden bezig waren was ze ons al constant in de gaten aan het houden en aan het volgen. We hadden allebei al een volle kruiwagen naar beneden gebracht en de volgende zaten halfvol, toen we klaar waren bij de paarden. We besloten meteen door te gaan naar het pad bij de varkens; dat bleek niet zo'n goed idee. Kat kwam al meteen op ons af gerend en tijdens het poep scheppen was ze altijd bij één van ons aan het kijken. Ze stak ook graag haar neus in de schep om te kijken of er misschien nog iets lekkers tussen zat, zoals mais of olijven, en dan moest je echt even wachten tot ze klaar is. Het was lekker zonnig, dus ik had mijn vest rond mijn middel gebonden en ook dat vond ze reuze interessant. Het duurde dan ook niet lang tot ze daaraan ging trekken! Ik moest mijn vest dus weer aan doen, ondanks de Spaanse hitte. Bij het poep scheppen moeten we ook een stukje het bos in, een groot deel van het gebied is namelijk niet afgesloten en de koeien en Kat doen hun behoefte het liefst in het bos, zo zaten de kruiwagens al gauw bijna vol. We stonden allebei bij onze kruiwagen toen Kat plotseling tegen de kruiwagen van Marciel op sprong, die ging natuurlijk omver en zo rolde alle poep eruit! We moesten alles er dus weer opnieuw in scheppen, maar dat was niet Kat haar plan. Zij wilde op zoek naar de lekkere restjes en liet ons er dus niet zomaar bij om het weg te halen! Na een tijdje was het dan toch gelukt en konden we weer verder. We hadden het er net over hoe onmogelijk Kat het werk soms maakt, doordat ze zo speels is, toen ze ook tegen mijn kruiwagen op sprong en ook die omver ging! Hetzelfde riedeltje als eerder ontvouwde zich weer, dus toen we alles eindelijk weer teruggeschept hadden besloten we dat het beter was om de poep maar weg te brengen. Ik kriebelde Kat nog even over haar buik en toen gingen we de heuvel af, op naar de volgende taak. We mochten vers gras en olijven gaan plukken voor schaap Zoë, omdat zij zelf niet goed kan grazen. Het staat hier echt vol met olijvenbomen, dus het is niet moeilijk om olijven te vinden. We mochten het ook meteen aan haar geven, dat moet meerdere keren per dag. Ze genoot er heerlijk van en ook het andere minder-mobiele schaap Felix pikte er wat van mee. Toen was het alweer tijd voor de lunch en siësta. Marciël had mij eerder verteld dat het een regel is dat je tijdens je proeftijd, de eerste 15 dagen, geen vrije dag krijgt. Hier was ik behoorlijk van geschrokken. Ik heb nogal wat gewrichtsproblemen en met dit soort lichamelijk werk heb ik echt wel een dag in de week nodig om te herstellen. Ik besloot het er met Maddie over te hebben en zij stelde voor om het er binnenkort met Diego en Elena over te hebben. 's Avonds gingen we een film kijken. Het was eigenlijk gewoon een Amerikaanse film, maar helaas synchroniseren ze hier alles in het Spaans na. Er was geen Engelse ondertiteling en ik kan ook niet liplezen, dus ik kon er niet veel van volgen. Er was wel popcorn en dat in combinatie met de projector op een laken en achter ons het haardvuur zorgde voor een knus bioscoopgevoel.

Ondanks dat het laat geworden was, moesten we de volgende dag toch gewoon om half 8 opstaan. Deze keer mocht ik helpen met poep scheppen in de grote wei bij de varkens, koeien, geiten, schapen, enz. Ook nu kwam Kat natuurlijk weer knuffelen, maar deze keer was ze gelukkig niet zo ondeugend. Wel ben ik erg vies geworden, ze kwam namelijk knuffelen nadat ze in de modderpoel was geweest! Aangezien hier gewoon een douche en wasmachine zijn, is een beetje vuiligheid echter geen probleem. Na het poep scheppen moesten de varkenshuisjes gedaan worden. Omdat varkens hun behoefte nooit doen waar ze slapen, zijn die huisjes heel schoon. Ze hoeven dus niet zo vaak verschoont te worden, het zaagsel bijvullen is vaak genoeg. Dat was nu ook het geval. Ik kan me niet voorstellen hoe vreselijk het is voor de varkens in reguliere boerderijen die geen andere keus hebben dan in hun eigen poep en plas te slapen.
Na de lunch mocht ik bij hoge uitzondering helpen met het voeren van de dieren in de grote wei. Normaal mag dat pas als je er langer bent, zodat je alle dieren kent en weet voor welke je op moet passen. Nu hadden Gemma en Marciel echter allebei tijd en zo konden zij het extra goed in de gaten houden. Het was wel even wennen hoe anders het hier gaat. Thuis doe ik namelijk vrijwilligerswerk bij een kinderboerderij en dan is het goed om de dieren af en toe uit je handen te laten eten zodat ze tam blijven, maar dat is hier absoluut niet de bedoeling. Hier moet het voer juist over de grond verspreid worden. Gemma heeft namelijk een keer haar vinger gebroken toen ze uit de hand wilde voeren en haar vinger per ongeluk mee werd gehapt. Je moet alsnog wel goed opletten, want als twee dieren hetzelfde stukje eten willen pakken kunnen ze nog weleens schoppen. Daar wil je niet tussen terecht komen! Wel is het heel leuk om te doen. Sommige dieren zie je de hele dag niet, maar met etenstijd komt iedereen tevoorschijn. Dan kun je pas echt zien hoeveel dieren hier wonen. De ondergaande zon maakt het plaatje helemaal af. Tot slot mocht ik ook nog met Elena en Marciel mee om het hooi bij de paarden bij te vullen en de twee wat dunnere paarden een jas aan te doen voor de nacht. Ook nu was het weer oppassen, maar alles ging gewoon goed. Toen de paarden klaar waren voor de nacht, konden wij ook naar binnen om aan onze avond te beginnen.