Aan het werk

Ik mocht gisteren meteen beginnen met werken! Na een kort voorstelrondje en het binnen zetten van mijn spullen, kon ik met een Duitse vrijwilligster, Lara, mee om het duivenhok schoon te maken. Al het oude stro moest eruit en vervangen worden door vers stro. Hier zouden we wel even mee bezig zijn, want een kruiwagen zit al snel vol met stro en de composthoop, een enorme hoop waar de poep van alle dieren verzameld wordt, was toch wel een stukje lopen. Lara was gelukkig erg vrolijk en wilde graag praten, dus dat hield me op de been ondanks het slaaptekort. We waren ongeveer halverwege toen het etenstijd was. Daar was ik wel aan toe, ik had tussendoor namelijk nog niets gegeten. Hier eten ze zowel 's middags als 's avonds warm, daar had ik ook we zin in. Toen ik vertelde dat we in Nederland alleen 's avonds warm eten, waren ze verbaasd en toen ze hoorden dat veel Nederlanders zowel 's morgens als 's middags brood eten konden ze dat amper geloven! Het was in ieder geval erg gezellig zo met zijn achten. De meeste vrijwilligers komen uit Spanje, maar kunnen Engels wel redelijk volgen en een beetje terug praten. Alleen de eigenaresse en één vrijwilliger lukt het echt niet, maar zij doen wel erg hun best om alsnog met mij te praten en vertalen is ook zo gedaan door een ander. Na de lunch is er siësta tot half 4, waarin ik mijn blogpost van gisteren heb geschreven. Daarna gaat iedereen weer hard aan het werk. Voor mij betekende dat samen met Lara het duivenhok verder Schoonmaken. Toen de duiven er weer netjes bij zaten, gingen we naar binnen om te vragen wat ik nu kon doen. Ik kreeg voor het eerst een walkie talkie. Iedere vrijwilliger hier heeft die, zodat ze makkelijk met elkaar kunnen communiceren ondanks de grootte van de opvang. Het enige probleem is dat alles in het Spaans gecommuniceerd wordt, daar kan ik dus niets van maken. Zelfs als mijn naam genoemd wordt, hoor ik het soms niet, omdat het op zo'n Spaanse manier uitgesproken wordt! Voorlopig zal ik echter nog veel met anderen samen werken, dus is dit geen probleem. Deze keer mocht ik met Marciel, de jongen die mij opgehaald heeft, mee. We gingen spijkers uit houten palen trekken, de palen samenbinden en deze daarna naar beneden dragen zodat ze opnieuw kunnen worden gebruikt. Dat was behoorlijk zwaar werk, maar ook nu werd het wat lichter gemaakt door te kletsen. Toch was ik blij toen we klaar waren. Mijn volgende taak bleek een stuk leuker, ik mocht namelijk helpen met het masseren van een schaap! Het schaap, Zoe, is al erg oud en kan haar voorpoten niet meer goed gebruiken. Om dit toch een beetje te stimuleren krijgt ze twee keer per dag een massage. Ook wordt ze overdag op een plekje in de zon gelegd en voor de nacht in haar stal, tussendoor wordt ze regelmatig net buiten haar stal gelegd. Het masseren mocht ik samen doen met een andere Duitse vrijwilligster, Maddie, en ook met haar kon ik fijn praten. Maddie masseerde Zoe's poten en ik mocht haar ruggengraat doen. Ik denk dat we hier een half uur mee bezig waren, toen we klaar waren werd het al donker en gingen we naar binnen. Ik ging heerlijk warm douchen en keek daarna al helemaal uit naar het avondeten, maar behalve Marciel was er niemand te bekennen. Kennelijk was er een vergadering waar vrijwel iedereen naartoe was, deze liep uit tot 22:30! Gelukkig was hond Neo er ook nog om me gezelschap te houden, hij kwam heerlijk bij me liggen in de bank. Toen iedereen er dan eindelijk was konden we eten en daarna snel naar bed, ik was kapot...

De eerste nacht viel behoorlijk mee. Ik was van tevoren gewaarschuwd dat ik misschien slecht zou kunnen slapen, omdat er een haan in de kamer naast ons zit die vrij regelmatig kraait. Ook zijn alle katten 's nachts bij ons die nogal rond kunnen sneukelen en bij je komen liggen. Toch heb ik goed kunnen slapen, mede doordat ik dat de nacht ervoor helemaal niet had gedaan. Om 07:30 was het alweer tijd om op te staan. Ik had graag wat langer willen slapen, maar het viel mee dat ik uit keek naar het ontbijt omdat de ratjes er dan bij zijn! Ze vonden het waarschijnlijk een beetje spannend dat er ineens een vreemde was want ze lieten zich amper zien, volgende keer beter. In de ochtend mocht ik deze keer met Maddie de keuken en kamer schoonmaken. Er zouden die middag namelijk twee studenten komen om een documentaire over de opvang te maken, dus moest alles er wel extra netjes uitzien. Na de lunch werd ik weer aan een andere vrijwilliger gekoppeld, Mickey. Hij zei van tevoren dat hij helemaal geen Engels kan, maar dat bleek reuze mee te vallen! We gingen de grote drinkbak van de varkens schoonmaken en al gauw waren we aan het praten. Een van de dingen die ik erg leuk vind is dat vragen naar iemands lievelingsdier hier heel normaal is! Er waren wat problemen met het water, dus moest het systeem gereset worden. Omdat dit dicht bij het weitje van de dikke kippen ('vlees'kippen) was, gingen we eerst hun hokken verschonen. Ik had eerder gezegd dat ik benieuwd was hoe deze kippen verzorgd worden, omdat ze zo'n slechte aanleg hebben. De andere kippen mogen overal komen waar ze willen, maar deze mogen niet bij de andere dieren komen. Anders eten ze namelijk zo veel voer van de andere dieren, dat ze te dik worden voor hun poten. Ze hebben dus een eigen weitje en mogen ook nog loslopen over de paden tussen de verblijven, waardoor ze toch lekker veel ruimte hebben. Toen dit klaar was konden we verder gaan met de drinkbak van de varkens en daarna mocht ik nog wat taken in het huishouden verrichten. Dat is iets wat ik van te voren wat onderschat had, de tijd die je in de dierverzorging en het huishouden steekt is namelijk echt ongeveer gelijk. Toch is dat niet erg, het is wel een fijne afwisseling. Na het avondeten, deze keer gelukkig om 22:00, heb ik nog wat met de andere vrijwilligers gekletst. Zo ben ik voor het eerst in mijn leven iemand tegengekomen die varkens ook als lievelingsdier heeft, Diego! Hij vond mijn foto met varken Engel bij Melief dan ook heel leuk en had zelf ook leuke foto's met varkens. Hij vroeg ook wie mijn favoriete dieren in de opvang zijn, helemaal bovenaan staat natuurlijk zwijntje Kat von D maar de ratjes Sora en Riku staan ook heel hoog. Daar moest hij om lachen en liet toen zijn tatoeage van een ratje zien! Ik kon natuurlijk niet achterblijven en liet ook de tatoeage op mijn rug zien van een varken, koe, kip, garnaal en tonijn, die vond iedereen helemaal geweldig! Zo had ik dus een hele gezellige avond en kon ik lekker gaan slapen.