Een nieuw avontuur!

Yes, het is rond, 20 februari vertrek ik weer om twee tot vier weken vrijwilligerswerk bij een dierenopvang in Spanje te gaan doen! Deze keer ga ik naar El Hogar. Dit is geen gewone dierenopvang, het is namelijk een vegan organisatie met een 'antispeciesistische' boodschap. Dit houdt in dat alle dieren voor hen even belangrijk zijn. Een hond is niet belangrijker dan een varken, een kip is niet belangrijker dan een rat, enz. Mensen die mij kennen zullen wel weten dat ik zelf inmiddels alweer drie jaar vegan ben, deze organisatie sluit dus perfect aan bij mijn normen en waarden. Het is dan ook niet toevallig dat ik bij El Hogar uit ben gekomen.
Sinds ik een bezoek heb gebracht aan vegan dierenopvang Gnadenhof Melief in Sögel, Duitsland, waar ik onder andere heerlijk met varken Engel heb kunnen knuffelen én lekker kon eten, ben ik op zoek geweest naar een dergelijke opvang om vrijwilligerswerk te doen. Er was alleen één probleem, geld, het zou voor mij namelijk onbetaalbaar zijn om zo lang te blijven als ik ook nog hotelkosten zou moeten betalen. Een groot voordeel van social media is dat je dit soort organisaties nu veel makkelijker kan vinden en gelukkig kan ik bij El Hogar voor een klein bedrag op het terrein verblijven. Daar zit dan ook het eten bij inbegrepen, ideaal dus.
Ik heb enorm veel zin om deze idealistische opvang te bezoeken en ben heel benieuwd om het in de praktijk te zien. Ik ga mijn best doen om jullie via deze blog zo veel mogelijk op de hoogte te houden. Natuurlijk ben ik daarvoor afhankelijk van de internetverbinding, het is dus nog even afwachten hoe goed deze is.

Naast dit alles ben ik er ook echt weer aan toe om een paar weken in een andere omgeving met mijn handen bezig te zijn. 2017 was voor mij een erg spannend jaar. Ik ben na jaren rommelen binnen de geestelijke gezondheidszorg namelijk gediagnosticeerd met autisme. Dit is erg laat, ik was namelijk 24, maar helaas gebeurt dat in het geval van autisme bij vrouwen vrij vaak. Veel psychiaters hebben een erg 'mannelijk' beeld van autisme en houden er bijvoorbeeld geen rekening mee dat vrouwen van nature beter zijn in het oppikken van sociale cues, waardoor zij het beter kunnen verbloemen. Sommige psychiaters hebben zelfs een compleet verkeerd beeld van autisme, zo is mij ooit verteld dat ik geen autisme kan hebben omdat ik van dieren houd en gewoon kan praten!
Zelf vermoedde ik het al jaren en ook mensen die dicht bij mij staan zeggen het al heel lang. Ik houd niet van zelfdiagnoses en heel lang was er voor mij geen reden om het uit te laten zoeken, waardoor ik het steeds voor me uit heb geschoven. Nu ik de diagnose wel heb en er steeds meer over leer, valt er zo veel op zijn plek. Ik heb veel over mezelf geleerd en begin mezelf steeds beter te begrijpen, maar heb tijd nodig om alles te verwerken. Gelukkig word ik hierbij goed begeleid. Ik kan wel stellen dat mijn hele zelfbeeld is veranderd en ik goed over mijn toekomst na moet denken. Ik hoop dat deze reis mij kan helpen om wat meer duidelijkheid in dit alles te krijgen.