Slechte dag

Vandaag was een hele nare dag. Het begon 's morgens al, bij het verzorgen van de kittens. Eén van de hele kleine kittens was overleden, heel sneu. Het gaat al heel lang slecht met deze kittens, ze zijn eigenlijk nog veel te jong om bij hun moeder weg te zijn. Er zijn er dus al een aantal overleden, maar dit was de eerste keer dat ik er een vond. Ook zijn inmiddels zijn de eerste wonden een feit. Ik heb mijn eerste hulp tasje al twee keer tevoorschijn moeten halen. De eerste keer was voor een wond op mijn vinger, daarmee ben ik al twee keer tussen het sluitingsmechanisme van een van de deuren terecht gekomen. De eerste keer ontstond een bloedblaar en de tweede keer sprong deze natuurlijk open. Pijnlijk, en hij blijft vervelen omdat mijn handen constant nat en vies worden. De tweede wond ontstond dus vandaag. Ik was even lekker met 'mijn' fret aan het knuffelen, toen een van de anderen plots opsprong en me in mijn kin beet. Nu heb ik dus vier rode puntjes op mijn kin en heb ik de hele dag rondgelopen met een grote pleister erop. Heel charmant, want hij moest ook voor een deel op mijn lip. Voortaan zal ik toch nog wat beter op moeten letten bij de fretten, want er zitten dus echt een paar gemene tussen. Misschien komt het ook juist doordat ik inmiddels wat overwerkt ben en dus wat minder oplettend. Ik ben echt toe aan een dagje vrij. Ik heb overal pijn en ben zó moe. Helaas moet je dat eerst aan één bepaalde medewerker vragen. Hij heeft nu vakantie en is pas vanaf maandag weer aanwezig. Ik merk het ook door kleine ergernissen. Bijvoorbeeld hoe ik de lieve kat die steeds in mijn nek gaat zitten nu wat irritant vind. Het doet immers wel pijn, elke keer die nagels in mijn rug, en liefdesbeetjes van een kat voelen toch ook niet zo liefdevol. Aan het eind van de dag had een van de vaste medewerkers ineens besloten om het schuurtje helemaal leeg te halen en schoon te maken. Dit zal grote stress zijn geweest voor de muisjes, zij zijn er natuurlijk snel vandoor te gaan. Uiteindelijk vonden we tussen alle rommel die inmiddels in de brandende zon lag een nestje pasgeboren muisjes, echt nog roze frummeltjes. Voor hen was het dus ook al te laat, moeder zou hen niet terug kunnen vinden en deze waren nog te jong om met mensenhanden groot te worden gebracht. Ik kan niet wachten om in bed te duiken om een nieuwe, rustige dag tegemoet te gaan.