De eerste nacht en dag

Gisterenavond en -nacht heb ik het even heel moeilijk gehad. Het internet werkte niet, dus ik kon niet skypen en ik kon mijn verhaal ook niet kwijt op deze blog. De keuken en wc zijn best een eindje lopen en ik had er 's avonds niet aan gedacht om, voordat het echt laat werd, goed te eten en drinken, naar de wc te gaan en mijn tanden te poetsen. Het heeft gisteren zeker 2 uur gegoten en toen het eindelijk voorbij was, was de caravan ijskoud. Ik ben met mijn kleren en zelfs een vest aan de slaapzak in gedoken, maar bleef het ijskoud hebben. Het moment dat ik dacht dat het niet erger kon worden, begonnen mijn buik en blaas ook nog eens te zeuren. Gelukkig belde Dean mij toen voor de nodige steun. Tegen 12 uur gaf ik het op en ben ik naar de keuken gelopen om soep te maken.

Er zijn op het moment naast alle vaste medewerkers maar twee vrijwilligers aanwezig en daar in de keuken zat de andere vrijwilligster! Een Engelse, wat was het fijn om eindelijk makkelijk met iemand te kunnen praten. Ze beaamde dat het geen beste dag was om te arriveren, maar dat het 's nachts meestal gelukkig wel warm is. Nadat ik mijn dingetjes had gedaan, liep ze met me mee om spullen voor wat warmte te zoeken. Niet lang daarna lag ik eindelijk lekker, met niet alleen een extra slaapzak, maar zelfs een kacheltje! Ik heb nog wat goede uurtjes slaap mee kunnen pikken en toen was het alweer licht en tijd om op te staan.

De vaste medewerkers beginnen altijd om 9 uur, ik besloot ruim op tijd op te staan zodat ik rustig wakker kon worden en ontbijten en daarna afwassen. Om 9 uur ging ik op zoek naar iemand die mij op gang zou kunnen helpen. Dit werd de Engelse vrouw van gisteren, Melissa. We besloten dat ik voor nu zou starten met het gebied bij de caravans. Hier zitten puppy's, kittens, volwassen katten, fretten, konijnen, verschillende vogelsoorten en wasberen! Melissa legde heel rustig en uitgebreid uit wat er allemaal moet gebeuren en hoe. Ook liet ze zien waar de voorraden voer en dekentjes zijn. Na ongeveer 2 uur waren we hiermee klaar, ik heb toen even pauze genomen om wat te eten en op te warmen. Het regende namelijk de hele ochtend. Het fijne aan het werk als vrijwilliger hier is dat je je tijd zelf in mag delen, zolang je maar zorgt dat het aan het eind van de dag af is (of dat om 6 of 9 uur is maakt niet uit). Het werk omvat het verwijderen van poep uit alle hokken, schoonmaken van de hokken, zorgen dat er genoeg vers eten en drinken aanwezig is en dat de bakken zelf ook schoon zijn en natuurlijk ook het geven van de nodige aandacht.

Om 12 uur ging ik weer aan de slag, nu moest ik het alleen doen. Gelukkig was het inmiddels gestopt met regenen en later brak de zon zelfs door en werd het aangenaam warm. Ik begon met de kittens en kleinste puppy's, deze hebben prioriteit omdat ze snel ziek kunnen worden en het dan heel snel voorbij kan zijn. De kittens zitten in quarantainehokken, dus in ieder hok met een paar bij elkaar. De verschillende groepjes mogen absoluut niet mixen. Ook mogen ze niet uit hun hok of in een ander hok, je kan je dus wel voorstellen dat het schoonmaken hiervan een hele klus was. Ook de puppy's waren een behoorlijke uitdaging, maar dan omdat ze zo enorm enthousiast zijn dat je hun poep niet eens op kan scheppen zonder dat ze erin gaan staan. Na de kleine puppy's, waren de wat grotere puppy's aan de beurt. Dit was een stuk makkelijker, aangezien ik deze in een veldje kan laten terwijl ik het hok schoonmaak. Dat is ook wel nodig, want deze moet helemaal geschrobd worden.
De konijnen en vogels zijn een stuk minder interessant, aangezien ze niet tam zijn. Daar ben je dus ook een stuk sneller klaar, omdat ze je uit de weg gaan. De wasberen zijn eigenlijk helemaal niet interessant, zij laten zich namelijk helemaal niet zien. Ik hoop dat ik ze wel een keer te zien krijg, maar die kans is heel klein.
Toen ging ik de katten doen, zij waren al de hele tijd heel lief naar me aan het mauwen. Het zal geen verrassing zijn als ik zeg dat ik daar langer bezig was met het knuffelen van de katten dan met het werk zelf. De eerste keer dat ik in het hok kwam, met Melissa, sprong er al meteen een kat in mijn armen en tijdens het uitscheppen van de kattenbakken sprong er zelfs een in mijn nek. Ik heb dus uiteindelijk een tijdje heel onhandig gezeten met één kat op schoot, één in mijn nek en één achter tegen me aan. Onhandig, maar wel een bad van liefde. Af en toe was het nog best spannend, want de kat die in mijn nek zat is zelf geen kattenvriend dus die kon nogal brommen als een andere kat hem/haar toevallig even aankeek, maar ik ben gelukkig niet in een gevecht tussen twee katten beland.
De fretten waren als laatste aan de beurt. Ook best spannend, want ik had nog nooit een fret in het echt gezien maar wist wel dat ze hard kunnen bijten. Dat doen ze niet per se uit agressiviteit, meestal is dit gewoon nieuwsgierigheid. Het leek me dus het beste om eerst kennis te maken en daarna pas aan het werk te gaan. Er kwamen er meteen 5 tot 10 op me af! Sommigen waren heel lief en wilden geaaid worden of krulden in mijn schoot op tot een bolletje, anderen waren vooral nieuwsgierig. In korte tijd ben ik dus in mijn pols, vinger, rug en sleutelbeen gebeten. Gelukkig allemaal oppervlakkig, dus zonder wond, maar je voelt het toch goed. Eentje hing op een gegeven moment zelfs aan mijn mouw toen hij me wilde bijten en net mistte, hij liet pas na een minuut hangen los. Een andere was net een ninja die ineens tevoorschijn kwam gesprongen, hij mistte wel elke keer dus het is denk ik nog een ninja in opleiding. Toch ben ik hier niet van afgeknapt op fretten. Het meeste bijten gebeurde tijdens het poepscheppen en dat is natuurlijk ook super raar gedrag voor die beesten. Daarnaast waren degenen die lief waren ook echt heel lief. Het frettenhok was overigens het moeilijkste hok van allemaal om in te komen. Het heeft een dubbel-deur systeem om ontsnapping te voorkomen, maar in tegenstelling tot vele andere dieren waarbij dit is lukt het hen de helft van de keren om in het tussenstuk te komen. Het zijn zo'n kleine, slanke en flexibele dieren, veel meer dan katten. Een echte ontsnapping is niet gelukt. Het was wel heel grappig om te zien hoe ze in het middenstuk meteen fanatiek gingen graven, in hun hok zelf zit gaas in de bodem zodat ze zich niet uit kunnen graven.

Toen ik klaar was met al deze dieren, was het al 6 uur. Daarna ben ik meteen naar het kantoor van Scooby gegaan om dit en het verslag van gisteren te typen. Ze hebben daar een aparte internet verbinding, heel fijn. Wel is dit een heel eind van de caravans af, dus ik heb alsnog niet vaak toegang tot internet. Nu ga ik snel eten en douchen en dan is het alweer tijd om naar bed te gaan!