Honden vangen

Vanmorgen was mijn eerste taak om de ontsnapte honden te vangen. Dit is ondertussen een bijna dagelijkse onderneming, maar dit was de eerste keer dat ik ermee te maken kreeg. Ik was als eerste en enige aanwezig. Op de binnenplaats liepen twee galgos die er niet hoorden en de honden die normaal op de binnenplaats zijn waren verdwenen. Gelukkig zijn galgos over het algemeen hele zachtaardige en onderdanige honden. De eerste kwam zo naar me toe, dus die deed ik snel een riem om. De tweede was wat angstig, maar met wat geduld kreeg ik ook deze te pakken. Daar stond ik dan met twee galgos. Tsja, en dan... Ik durfde niet op geluk te gaan zoeken waar ze thuis horen. Alle honden worden dan wild. Ook wil je een hond echt niet per ongeluk bij een andere groep zetten, dat kan zijn dood worden. Ik besloot dus te wachten. De honden van de binnenplaats waren inmiddels uit zichzelf al teruggegaan. Vrij snel kwam een van de managers binnen, een geluk want het was pas 8 uur en de meeste werknemers arriveren pas om 9 uur. Hij wist meteen waar ze thuis hoorden. Toen bleek dat er maar liefst twee poorten open stonden. Een 'hoofdpoort' en de poort naar een verblijf van in totaal zo'n 5 honden. De anderen waren in hun hok gebleven. De manager was not pleased, maar ik ben blij dat hij het nu in ieder geval met eigen ogen heeft gezien. Als hij zich er boos om maakt, wordt er ook sneller iets aan gedaan.

Verder heb ik wel een hele leuke dag gehad. Ik ben na het werk even met de nieuwe vrijwilligster, Kim, wezen shoppen en daarna hebben we de hele avond gekletst. Toen ik richting mijn caravan liep was het al aardig donker. Plots gleed er een slangetje voorbij! Hij was heel snel weer weg, maar ik was er toch even van geschrokken. Ik heb nog nooit eerder een slang in het wild gezien en nu stond ik er ineens bijna op!

Ik voel me overigens al wat beter, in ieder geval goed genoeg om te werken. Alleen 's morgens en 's avonds heb ik nog flink buikpijn.