Kuikens?!

Vrijdag had ik weer dezelfde taken, eerst boven schoonmaken en daarna poep scheppen. Het sloeg die dag echt in dat ik alweer bijna naar huis ga en ik probeer nu dus vooral te genieten van mijn laatste dagen hier. Volgens mij ga ik in mijn laatste dagen meer foto's maken dan in de weken ervoor samen! Het leek weer een rustige dag te worden, maar toen ik mijn eerste kruiwagen vol poep naar de composthoop bracht gebeurde er iets bijzonders. Ik hoorde al dat er iets anders was dan normaal, maar kon mijn vinger er niet op leggen. Toen ik dichterbij was zag ik het, een kip met kuikens! Kennelijk heeft één van de kippen haar eieren zo goed verstopt, dat niemand ze had gevonden en waren er nu dus maar liefst negen kuikentjes. Het is ook wel erg slim om dat bij de composthoop te doen, in plaats van in een van de vele huisjes. Ik liet dit nieuws natuurlijk meteen aan de rest weten en de reacties waren gemengd. Kuikens zijn natuurlijk heel leuk, maar het zijn wel weer negen nieuwe monden die voor de rest van hun leven gevoed moeten worden. Zeker voor een opvang die nog niet zeker is van een nieuw stuk grond is dat geen ideale situatie. Toch werden de kleintjes warm verwelkomd en werd er meteen een huisje en wat eten en drinken bij de composthoop neergezet. Zo werd het voor de nieuwe mama ook wat makkelijker om voor haar kinderen te zorgen. Het is heel mooi om te zien hoe druk ze bezig was met het vinden van eten en het laten zien van de goede plekjes aan haar kinderen. Deze kleintjes hadden zich geen betere plek kunnen wensen om geboren te worden... behalve dan misschien wat verder weg van de poephoop, haha.
In de middag mocht ik ook nog poep scheppen in de grote wei, waar Kat was! Deze keer was ze niet ondeugend en liet ze me lekker mijn gang gaan, tot ik wilde vertrekken. Toen ze dat in de gaten had ging ze namelijk zo voor de poort liggen! Ik kon er dus niet uit en had geen andere keuze dan Kat even lekker masseren, wat ik natuurlijk maar al te graag deed.

Zaterdag was een enorm regenachtige dag. Dit zorgde er ook weer voor dat de pijn in mijn gewrichten toenam. Ik deed dan ook erg rustig aan. Omdat het zo regende moesten het stro en de dekens bij de tractor in de grote wei weggehaald worden, dat mocht ik doen. Kat was weer lekker ondeugend, toen ik de dekens weg wilde halen ging zij ermee aan de haal! Ook het weghalen van het stro was een uitdaging, wanneer ik het bij elkaar had geharkt ging zij het weer verspreiden om te kijken of er misschien nog wat lekkers tussen zat! Allemaal terwijl het nog aan het regenen was. Op een gegeven moment had Kat het echter gezien en vertrok ze. Nu verscheen kalkoen Julia weer. Ze leek erg nieuwsgierig naar wat ik aan het doen was en wilde graag aandacht. Wanneer ik haar aaide maakte ze allemaal lieve geluidjes of deed haar ogen dicht. Toch moest ik weer aan het werk, waarna Julia steeds achter me aan bleef lopen. Dat was flink opletten, want telkens als ik me omdraaide stond ze weer achter me! Tegen de tijd dat ik klaar was, was het weer droog. Onder de tractor kon ik dus toch wat vers stro neer gaan leggen. Dat was nog best spannend, want het was inmiddels rond etenstijd voor de dieren. Ze waren er dus van overtuigd dat er iets lekkers in mijn kruiwagen zou zitten. Het leek me beter om even te wachten tot ze hun eten hadden gekregen, want met enthousiaste varkens zit een ongeluk in een klein hoekje. Wanneer ze eenmaal druk aan het eten zijn, kun je wel zonder problemen de wei in en zo lukte het vlak voor zonsondergang toch nog om het stro te verversen.
's Avonds kreeg ik te horen dat we die avond weer met zijn vijven uit eten zouden gaan! Deze keer niet uitgebreid, maar simpel fast food. Zo at ik voor het eerst in een maand frietjes en had ik een lekker gevulde wrap met groenten en falafel. Het was weer erg gezellig en ik was blij dat we dit nog een keer hadden kunnen doen voordat ik weer naar huis ga.