Ik kan blijven!

Zaterdag was een beetje een rare dag. In de ochtend bleek al dat het nog beter ging. Dat is natuurlijk super fijn, want dat betekent dat ik kan blijven! Ik had me er echter al op voorbereid dat ik wel naar huis zou moeten gaan en was me er onbewust toch op gaan verheugen om Kiba en Dean weer te zien. Nu moest ik weer aan het idee wennen dat ik zou blijven, wat voor een rare combinatie van blijdschap en heimwee zorgde. Ik werd ook weer meteen vol aan het werk gezet. Daarnaast kwamen er vandaag weer nieuwe mensen, zij kwamen foto's en video's maken. Ik vind het wel moeilijk dat ik er vaak pas achter kom dat er iemand komt als ze al binnen staan. Dit soort dingen worden vaak aan de eettafel besproken, maar vaak wordt er niet aan gedacht om dit ook nog in het Engels tegen mij te vertellen. Aangezien ik al niet lekker in mijn vel zat, werd ik dus niet heel enthousiast van het nieuws dat we die dag met twaalf personen buiten zouden eten. Wel kreeg ik later die middag de kans om het nieuwe hert, Ruth, te zien! Ze is kennelijk heel tam en heeft het liefst altijd een mens in het zicht. Ze kwam dan ook heel dichtbij, waardoor ik haar goed kon bekijken. Ik hoop dat ze zich hier snel thuis voelt en niet al te lang in quarantaine hoeft, zodat ze snel bij Fantasia kan en een mooi leven met een ander hert tegemoet gaat.
's Avonds gingen we ook nog wat leuks doen. Omdat Gemma en Luiz bijna jarig zijn, gingen we namelijk uit eten bij het enige vegan restaurantje in Falset, El Secret de Falset! Dat leek mij wel een fijne afleiding. Het werd inderdaad heel gezellig en ook het eten was heerlijk. We bestelden niet ieder voor onszelf een gerecht, maar bestelden als groep een stel gerechten waar iedereen wat van op kon scheppen. Zo hadden ze een heerlijk Spaans omelet, burgers, worstjes, cake, donuts, noem maar op. Allemaal zonder dierlijke ingrediënten natuurlijk. Aan het eind van de avond voelde ik me al een stuk beter en 's nachts kwam hondje Leonardo ook nog eens heel lief tegen me aanliggen. Het is maar goed dat dit een permanente opvang is en er geen dieren herplaatst worden, want anders zou ik zeker in de verleiding komen om Leonardo mee naar huis te nemen!

Zondag werd een hele fijne dag. Ik zat weer lekker in mijn vel en het weer was prachtig. Ik mocht mijn dag beginnen met het poetsen van de bovenverdieping en na de lunch mocht ik weer poep scheppen bij de paarden. Zij zitten nu in een wei waar eerst een aantal varkens zaten, omdat hert Ruth nu in hun oude wei zit, en dat is te zien! De wei is nu een heel stuk viezer en terwijl de stallen eerst mooi schoon bleven, ligt er nu gewoon poep. Ik snap niet waar het idee vandaan komt dat varkens zo vies zijn, die edele paarden maken er een veel grotere rotzooi van! Ik vraag me ook vaak af wat het toch maakt dat mensen bepaalde dieren geschikt achtten voor consumptie en het bij andere soorten juist vreselijk vinden. Het ligt in ieder geval niet aan intelligentie. Varkens zijn veel slimmer dan honden en katten, vergelijkbaar met een kind van 4 jaar. Het kan ook niet zijn omdat ze er speciaal voor gefokt zijn, want als hetzelfde gebeurd met honden en katten in andere landen vindt iedereen dat vreselijk. Denk ook maar niet dat deze dieren in Nederland in een paradijs leven, varkensstaartjes worden nog steeds routinematig gecoupeerd ook al is dit al meer dan 25 jaar verboden! Ook hebben bijna alle varkens in Nederland hun hele leven lang diarree, onder andere doordat ze in hun eigen uitwerpselen moeten leven, te plotseling gespeend worden en slecht voer krijgen dat alleen dient om hen snel te laten groeien. Bij de 'fokzeugen' komen bovendien heel vaak blaasontstekingen en baarmoederontstekingen voor. Dat moet ongelooflijk veel pijn doen, zeker omdat het vrijwel nooit behandeld wordt. Als ze niet meer productief zijn, worden ze immers bedankt met een enkeltje slachterij. Nee, het is geen paradijs voor dieren in Nederland, en dan heb ik het nog niet eens over alle misstanden bij slachterijen.
Ik was blij toen Kat mij uit mijn overpeinzingen haalde, zij had me namelijk gezien aan de andere kant van het hek en kwam weer eens hallo zeggen. Ze was zoals altijd weer in een heerlijk speelse bui en ging deze keer met een tak spelen! Ik dacht eerst dat ze er gewoon leuk mee ging gooien en slepen, maar op een gegeven moment nam ze de tak mee en liep weg. Ik dacht dat dat het was, tot ik zag dat ze hem mee nam naar een hele berg van takken. Kennelijk verzamelt ze alle takken op een grote stapel! Ik heb hier een hele leuke video van kunnen maken, misschien dat ik deze eenmaal terug in Nederland kan plaatsen.
Door al mijn gezondheidsproblemen heb ik er niet eens bij stil gestaan toen ik halverwege mijn reis was en nu zit ik alweer bijna in mijn laatste week! Met dit mooie weer, terwijl ik heerlijk buiten aan het werk ben, kan ik niet anders dan denken dat mijn laatste week heel fijn gaat worden. Je zou het misschien niet denken, maar poep scheppen is waarschijnlijk een van de leukste taken die er hier zijn. Je bent lekker buiten bezig, omringt door de dieren die af en toe aandacht willen en werkt redelijk rustig aan. Dat Kat ondertussen bijna altijd lekker dichtbij is, is natuurlijk een hele leuke bonus. Voor mijn laatste week heb ik één doel, ik wil de berg van El Hogar beklimmen!