Meer ziekenhuizen

Het bleek donderdagochtend al snel dat het niet beter ging, het ging zelfs slechter. Mijn ogen waren zo gezwollen, dat ik bijna niets zag en de jeuk op de rest van mijn gezicht en handen was nog ondraaglijker dan ooit. De rest schrok hier ook enorm van en ik werd nog voor het ontbijt weer naar een ziekenhuis gebracht door Marciel. Daar kreeg ik een corticosteroïdeinjectie en een doorverwijzing naar een dermatoloog voor dinsdag. Ik had er zo mijn twijfels over, zou ik dit nog zo lang vol kunnen houden? In het weekend zou ik helemaal geen hulp meer kunnen krijgen en het was nu zo erg dat ik echt niet zou kunnen werken. Zou ik dan niet beter het eerste vliegtuig naar huis kunnen nemen? Dan zou ik waarschijnlijk ook nog eerder hulp kunnen krijgen. Ik wilde echter nog helemaal niet weg en wilde mijn tijd hier ook niet zo plotseling afsluiten. Ik besloot advies te vragen bij het thuisfront, mijn huisarts, reisverzekering, alles wat ik kon bedenken. De rest van de dag piekerde ik. 's Avonds kreeg ik dan eindelijk bericht terug van mijn huisarts, zij dacht aan een infectie en raadde aan om zo snel mogelijk naar een dermatoloog te gaan. Daar waren ze het hier mee eens en ik diende een verzoek in bij de reisverzekering. De afspraak was al snel gemaakt voor die volgende avond. Ik besloot echter wel dat als deze arts niets voor mij kon betekenen of de behandeling na het weekend nog niet aan zou slaan, ik toch eerder naar huis zou moeten gaan. Ik hoopte echter dat het niet zo ver zou komen. Die nacht sliep ik in de huiskamer, voor als alle katten in de slaapkamer de reden waren dat mijn huid verergerd was. Het is natuurlijk heel leuk en gezellig, al die katten op bed, maar ze gaan ook weleens op je kussen liggen en dat is natuurlijk niet erg bevorderlijk als je huid al gevoelig is. De honden werden hier wel erg onrustig van, maar uiteindelijk keerde de rust terug en kon ik slapen.

Vrijdagochtend bleek het al wat beter te gaan, waarschijnlijk door de injectie die ik had gekregen. Daarom kon ik toch wat doen en heb ik boven gepoetst tot het tijd was om te vertrekken. De dermatoloog zat in Tarragona, dus het was een uur rijden. Toen Luiz en ik er eindelijk waren was het wel even zoeken, het was namelijk een private arts en die zitten kennelijk gewoon in appartementen en dergelijke! Het bleek niet zo'n vriendelijke man. Hij stelde vragen, maar liet me vervolgens niet uitpraten en leek ons vooral zo snel mogelijk weg te willen hebben. Hij maakte zich in ieder geval geen zorgen om een infectie, dus dat is fijn. Wel kreeg ik een lijst aan pillen en zalven die ik moest gaan halen. Na 10 minuten stonden we alweer buiten, we besloten maar meteen naar de apotheek te gaan. Het meisje aan de kassa sprak geen Engels, dus Luiz mocht vertalen. Toen het tijd was om te betalen zei Luiz dat dat dan 100 euro was. Ik moest lachen, ja hoor, leuk grapje, hoeveel is het? Hij zei het nog eens, 100 euro. Ik vroeg of hij een grapje maakte, maar nee, het meisje aan de kassa liet zien dat het echt meer dan 100 euro was. Oef.
Gelukkig gingen we hierna wat leukers doen, naar de supermarkt. Luiz zei dat ik wat lekkers uit mocht kiezen, dus ik ging natuurlijk op zoek naar vegan lekkernijen die ze in Nederland niet in de supermarkt hebben. Ik ben meer dan geslaagd, ze hadden namelijk vegan chocolade mousse én Magnums! Na het doen van de boodschappen sloten we ons aan bij Marciel die weer op de markt was. Luiz hielp hem met het inladen van het eten en ik mocht in de auto genieten van een Magnum. Zo konden we al snel naar huis. Thuis bleek dat er weer twee nieuwe vrijwilligers waren én dat het nieuwe hert inmiddels was gearriveerd! Ik had me vergist toen ik vertelde dat deze gisteren al aan zou komen, het was namelijk zo dat ze gisteren vertrokken om haar op te halen maar dat het wel 12 uur heen én 12 uur terug rijden is! Elena had een video gemaakt van het moment dat ze hier in de wei gelaten werd, heel mooi om te zien en wat zal dat fijn geweest zijn voor het hert na zo'n lange rit. Dit was een mooie afsluiting van de dag. Nu is het afwachten of de zalfjes en pillen van de dermatoloog aanslaan en mijn huid genoeg verbeterd om te kunnen blijven tot het geplande einde van mijn reis.