Welkom Kiba!
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
21 December 2015 | Nederland, Nederland
25 september om 16:00 vertrok het transport vanaf Scooby in Spanje en de volgende ochtend om 10:15 konden we Kiba op komen halen! Hij was een beetje aan het bibberen van de stress en/of kou en ik schrok een beetje van hoe anders hij er uit zag, maar was wel weer meteen helemaal verliefd. Toen nog een uur rijden tot we eindelijk thuis waren. In zijn hok ging hij natuurlijk meteen verkennen en hij liet ook meteen zien wat voor een deugniet hij is. De poepbak werd omgegooid (overal korrels!), zijn ‘nachthok’ werd van de kant getrokken en de mat op de bodem werd omhoog getrokken. Nu was het onderste deel van het hok verkent, maar het duurde even tot hij door had hoe trapjes werken en dat ging gepaard met een hoop gestuntel. Toen hij eindelijk bovenaan was en naar zijn zin genoeg had ontdekt, ging hij eten: de brokjes zijn goedgekeurd! Na het eten heeft hij een paar uur geslapen en toen hij weer wakker was mocht hij de kamer verkennen. Dat moest natuurlijk grondig gebeuren en hoe kan dat nu anders dan door drie keer langs de hele buitenrand te gaan en ondertussen op of onder alles wat je tegen komt te kruipen. Nu was het weer tijd om flink te eten en een powernap te houden, want mijn ouders en zus zouden ook nog even langs komen om te kijken. De slaap was echter sterker dan hij, dus dat bewonderen moest terwijl hij voor pampus in mijn armen en later op schoot lag. Gelukkig konden we toen wel meteen zijn scherpe nageltjes knippen. Eind van de dag lag hij weer lekker in zijn hangmat te slapen, helemaal op van de lange reis en dag.
Inmiddels is Kiba alweer bijna 3 maanden bij ons! In het begin twijfelde ik nog enigszins of hij het wel echt was. Hij ziet er heel anders uit en zijn gedrag was natuurlijk ook niet hetzelfde als in Spanje. Het klimaat hier is totaal anders, waardoor hij actiever kan zijn, er zijn geen andere fretten meer en de verandering van omgeving zorgt natuurlijk sowieso voor stress. Ook vond mijn vriend het in het begin spannend om hem te hanteren. Zo kwam het dat Kiba amper op mij gericht was en erg schrikkerig en bijterig kon reageren. Langzaam aan is dit gelukkig steeds meer bijgetrokken en inmiddels herken ik mijn mannetje echt weer. Nu kan ik (en mijn vriend!) iedere dag lekker met hem knuffelen en hij is hier ook nog eens heel speels. Dat is meer dan ik had durven hopen, want in Spanje heb ik de fretten nooit zien spelen. Ik ben dolgelukkig met hoe het is afgelopen en hoop dat Kiba nog een lang en gelukkig leven bij ons kan leiden.
Hiermee wil ik mijn verslag dan ook definitief afsluiten, bedankt voor het volgen en de lieve reacties, Groetjes!
-
23 Januari 2016 - 21:26
Hetty:
Eind goed, al goed! Mooi!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley